Λαπαροσκοπική Αντιμετώπιση Στενωμάτων Ουρητήρα

Με τον όρο επανορθωτική χειρουργική ορίζεται η χειρουργική που έχει σαν στόχο την αποκατάσταση της φυσιολογικής ανατομίας και λειτουργίας του ανθρώπινου σώματος. Στην ουρολογία, επανορθωτικές επεμβάσεις πραγματοποιούνται σε διάφορες παθολογικές καταστάσεις και όργανα του ουροποιητικού συστήματος μεταξύ των οποίων και ο ουρητήρας.

Μικρού και μεγάλου μήκους στενώματα ουρητήρα

Ο ουρητήρας, είναι ο λεπτός σωλήνας που μεταφέρει τα ούρα από το νεφρό στην ουροδόχο κύστη. Μια -όχι ιδιαίτερα συχνή- πάθηση του ουρητήρα αφορά την ανάπτυξη στενωμάτων. Τα στενώματα του ουρητήρα είναι παθολογικές καταστάσεις ποικίλης αιτιολογίας που έχουν σαν αποτέλεσμα την παρεμπόδιση της ροής των ούρων προς την ουροδόχο κύστη οδηγώντας τελικά στην μείωση της λειτουργίας του σύστοιχου νεφρού.

Όταν τα στενώματα είναι μικρού μήκους, δύναται η αφαίρεση του στενωτικού τμήματος και η επανένωση (αναστόμωση) των δύο τμημάτων του ουρητήρα.

Σε μεγάλου μήκους στενώματα, η απλή επανένωση δεν μπορεί ή δεν πρέπει να γίνει. Σε αυτήν την περίπτωση καταφεύγουμε σε περισσότερο πολύπλοκες επανορθωτικές χειρουργικές τεχνικές με σκοπό την αποκατάσταση της φυσιολογικής λειτουργίας του ουρητήρα.

Μέθοδοι αντιμετώπισης στενωμάτων ουρητήρα

Το 1973, ο Kelami και συν δημοσίευσαν ένα άρθρο με τίτλο “Replacement of the ureter suing the urinary bladder” (“αντικατάσταση του ουρητήρα με την ουροδόχο κύστη”) οπου εφαρμόζοντας ταυτόχρονα δυο τεχνικές (Psoas Hitch και Boari flap) εξήγησαν την τεχνική αντιμετώπισης μεγάλου μήκους στενωμάτων του ουρητήρα.

Η μέθοδος του κρημνού κατά Boari, είναι μια ιδιαίτερα σύνθετη και πολύπλοκη τεχνική όπου χρησιμοποιείται κρημνός δηλαδή τμήμα της ουροδόχου κύστης προς αντικατάσταση του παθολογικού ουρητήρα. Δημιουργείται δηλαδή ένας καινούργιος σωλήνας απο τμήμα ουροδόχου κύστης για να αντικαταστασίσει τον φυσιολογικό σωλήνα δηλαδή τον ουρητήρα. Ο σωλήνας αυτός είναι τμήμα του τοιχώματος της ουροδόχου κύστης η οποία κόβεται σε ανάλογο μήκος και “σωληνοποιείται” για να ενωθεί (αναστομωθεί) με τον ουρητήρα επιτρέποντας τελικά την ελεύθερη δίοδο των ούρων.

Ιδιαίτερα απαιτητική επέμβαση με μεγάλη πολυπλοκότητα που όμως όταν εφαρμόζεται από έμπειρους και εκπαιδευμένους χειρουργούς έχει πολύ καλά αποτελέσματα. Η τεχνική αυτή μπορεί να πραγματοποιηθεί με την ανοιχτή, την λαπαροσκοπική και την ρομποτική τεχνική με την ίδια αποτελεσματικότητα όπως προκύπτει από τις συγκριτικές μελέτες στην διεθνή βιβλιογραφία.

Πλεονεκτήματα λαπαροσκοπικής αντιμετώπισης στενωμάτων ουρητήρα

Μεταξύ των τριών μεθόδων, η λαπαροσκοπική μέθοδος είναι η δυσκολότερη και μια από τις δυσκολότερες χειουργικές επεμβάσεις γενικότερα όσο αφορά το τεχνικό της κομμάτι και απαιτεί ιδιαίτερα προηγμένη λαπαροσκοπική επιδεξιότητα.

Όμως, καταφέρνει να πετυχαίνει τα αποτελέσματα της ανοιχτής χειρουργικής, προσφέροντας τα γνωστά πλεονεκτήματα της λαπαροσκοπικής χειρουργικής όπως:

• Μικρότερες τομές
• Μειωμένος μετεγχειρητικός πόνος
• Γρηγορότερη ανάρρωση
• Σε σχέση με την ρομποτική μέθοδο διατηρεί το μεγάλο πλεονέκτημα της μεγαλύτερης διαθεσιμότητας και του σημαντικά μικρότερου κόστους

Στο video περιγράφουμε την τεχνική μας.

Σχετική βιβλιογραφία.

Kelâmi A, Fiedler U, Schmidt V, et al. Replacement of the ureter using the urinary bladder. Urol Res 1973;1:161-5.

Rassweiler JJ, Gözen AS, Erdogru T, et al. Ureteral Reimplantation for Management of Ureteral Strictures: A Retrospective Comparison of Laparoscopic and Open Techniques. Eur Urol 2007;51:512-22